به گزارش بانک مردم، دنیای اقتصاد نوشت:
در پایش محیط کسب و کار ایران، دشواری در تامین مالی بنگاههای اقتصادی همواره بهعنوان یکی از معضلات بخش تولید در کشور مطرح شدهاست. از آنجایی هارمونی تامین اعتبار در کشور رنگ بانکی دارد، به نظر میرسد که کیفیت رابطه بین بانک و بنگاه اقتصادی، نقش قابلتوجهی در رقیقکردن تنگنای اعتباری در بخش تولید دارد. در سوی مقابل نیز نرخ بالای نکول تسهیلات پرداخت شده از شبکه بانکی کشور به بخش تولید یکی از مهمترین عوامل بروز نشانههای بیماری در نظام بانکی کشور طی سالهای گذشته بودهاست. بنابراین بهنظر میرسد که کیفیت رابطه دوسویه بانک و بنگاههای اقتصادی اثر معناداری بر سلامت و کارآیی بخش پولی و بخش حقیقی اقتصاد دارد. کیفیت این ارتباط دوسویه در یک اقتصاد توسعهیافته از طریق مکانیزمهای اعتبارسنجی تقویت میشود. اما در خلأ یک نظام اعتبارسنجی چه عواملی در ترسیم و امتداد رابطه بنگاههای اقتصادی و بانکها دخیل هستند؟ «سجاد ابراهیمی»، «علی مدنیزاده» و «امینه محمودزاده» در پژوهشی با عنوان «حقایقی از رابطه بین بانک و بنگاهها» به بررسی عوامل موثر بر رابطه دوسویه بانک و بنگاههای اقتصادی در چنین شرایطی پرداختهاند. این پژوهش از اطلاعات شرکتهای بورسی درخصوص بانکهای اعتباردهنده در بازه زمانی بین سالهای ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۳ برای انعکاس شاخصهای نمایانگر رابطه بین بانک استفاده کردهاند. نتایج حاصل از بررسی این دادهها نشان میدهد که هر قدر ریسک نقدینگی در یک بنگاه کمتر و نسبتهای مالی وضعیت مطلوبتری داشته باشد در اینصورت بنگاهها جریان نقد مورد نیاز خود را میتوانند به شکل باکیفیتتر و با هزینه کمتری دریافت کنند. این پژوهش همچنین نشان میدهد که بانکهای دولتی در مقایسه با بانکهای خصوصی سهم کمتری در اعطای اعتبار به بنگاههای که از لحاظ نقدینگی در وضعیت مطلوب قرار ندارند، در اختیار دارند. این پژوهش را میتوان اولین کنکاش علمی داخلی در رابطه بین بانک و بنگاههای اقتصادی دانست.