پایگاه خبری تحلیلی بانک مردم ـ ابراهیم حاتمی:  احد عظیم‌زاده از کارآفرینان نمونه کشور است. وی مدیرعامل شرکت فرش عظیم‌زاده تهران و مدیر پروژه قوالماس خاورمیانه است که توانست ۲۶۰۰ نفر را مشغول بکار کند. عظیم‌زاده مدیر موفقی است که تعریف جالبی از مدیریت دارد. از نظر وی مدیریت به تحصیلات و قیافه نیست بلکه به ژن انسان بستگی دارد.احد عظیم‌زاده چند سال متوالی در صنعت فرش دستباف ایران رتبه نخست صادرکننده فرش کشور و همچنین به عنوان رهبر کارآفرینان ایران انتخاب شد. عظیم‌زاده می‌گوید: تمام فکرم این است که در کشورم کارآفرینی و اشتغالزایی کنم چرا که به ایرانم می بالم و می‌نازم و افتخارم این است در کشور ولایتی کارآفرینی می‌کنم و به جز ایران نه در جایی اقامت دارم نه حتی هزار دلار پول دارم. افتخارم پاسپورت جمهوری اسلامی ایران است و این برایم بزرگترین سرمایه است از این رو تا آخر عمرم در ایران سرمایه‌گذاری می‌کنم. برای من کمی و زیادی پول مهم نیست همین‌که می‌توانم هزاران جوان را مشغول به کار کنم بزرگترین سود من است.بانک مردم گفت‌وگویی با این فعال بزرگ اقتصادی کشور داشته است که در ادامه می‌آید:چه شد که به صنعت فرش و کارآفرینی روی آوردید؟هفت ساله بودم که پدرم فوت کرد و امکانات مالی‌ام اجازه نداد درس بخوانم. از کلاس اول ابتدایی به مدت ۷ سال فرشبافی کردم و شب‌ها جهت تحصیل به اکابر می‌رفتم. خلاصه با یتیمی بزرگ شدم و همیشه عاشق یتیم‌نوازی هستم تا جایی که ۱۲۲۰ کودک یتیم زیر پوشش دارم و این را وظیفه انسانی خودم می‌دانم. بنده اولین برند فرش کشور و اولین صادر کننده فرش هستم. بدست آوردن این موارد بسیار سخت است اما برای من اهمیتی ندارد و افتخاراتم یتیم‌نوازی و نوکری امام رضا(ع) است.از آنجایی که فرش اصیل ایرانی به خارج صادرمی‌شود و سودآوری و ارزآوری خوبی برای کشور دارد آیا از عملکرد بانک‌ها در این رابطه راضی هستید؟بنده مخترع فرش گرد در ایران هستم و قبل از انقلاب تولید فرش گرد نداشتیم. در همه جای دنیا بانک‌ها بازو و دست راست سرمایه‌گذار هستند ولی در ایران متاسفانه بانک‌ها بزرگترین رقیب سرمایه‌گذاران هستند. بانک‌ها در اسم سپرده‌هایی با رقم ۱۸ درصد وام می‌دهند ولی پشت پرده آن وام‌ها ۲۲ درصد تا ۲۴ درصد سود هست. یعنی به هیچ وجه با ۱۸ درصد به سرمایه‌گذار وام نمی‌دهند بلکه وام‌ها را به شرکت‌های زیرمجموعه خود اعطا می‌کنند. به نظر من بانک به‌جای تجارت، باید بانکداری کند. بانک نباید مثلا ۵۰ شرکت زیرمجموعه داشته باشد و خود در کار نفت، ساختمان، زمین، صادرات و ... باشد. نیاز است بانک‌ها نیز اصل خصوصی‌سازی را مبنی بر واگذاری تمام پروژه‌‌ها به بخش خصوص طبق فرمایشات رهبر انقلاب، حمایت کنند نه اینکه تخریب کنند. دولت هم به سرمایه‌گذراران هیچ یارانه‌ای پرداخت نمی‌کند. بنابراین تا زمانی که سود بانک‌ها پایین نیاید و سرمایه‌گذاری توجیه اقتصادی نداشته باشد پول‌ها در بانک‌ها می‌خوابد و اقتصاد کشور عقب می‌ماند. در هفته‌های اخیر شاهد هستیم که برخی آیات عظام از دریافت سود بالا و جریمه دیرکرد بانک‌ها معترض هستند و آن را نوعی رباخواری می‌دانند. نیاز است بانک‌ها با تجار و تولیدکنندگان کنار بیایند و همراهی کنند. خواسته‌ام از دولتمردان این است که به تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران که موجب اشتغال و رونق اقتصادی کشور می‌شوند، بیشتر بپردازند و از کسانی که با پول‌های این مملکت یک سری اسناد سازی کردند و با زد و بند وام گرفتند و پول‌های کشور را به خارج برده‌اند، برخورد کنند. نه اینکه همه را یک چشم نگاه کنند. درباره من تحقیق کنند اگر هزاردلار در خارج از کشور سرمایه‌گذاری کرده باشم هر چه بگویند قبول دارم. من حتی اگر به صفر هم برسم دوباره در این کشور از نو آغاز می‌کنم. از من به عنوان یک سرمایه‌گذار چه حمایتی شده با اینکه ۵ سال متوالی اولین صادرکننده کشور شدم. در کشور ما از صادرکنندگان حمایت نمی‌شود در حالی که صنایع ایران را با فرش می‌شناسند. تا آنجا که بنده اطلاع دارم قبل از انقلاب، ۶۷ درصد بازار فرش جهان در اختیار ایران بوده و در حال حاضر زیر ۲۰ درصد! اینکه می‌گویند ۳۷ درصد بازار فرش جهانی دست ایرانیان است چندان صحت ندارد. چون بنده، هم جزو اتحادیه صادرکنندگان و هم صادرکننده برتر هستم و در این زمینه اطلاعاتی دارم. سابق ما دوهزار و ۴۵۰ تا کارت صادرکننده در اتحادیه داشتیم که در حال حاضر عدد آن به ۱۰۰ رسیده است و این یعنی فاجعه. اما حتی یک جلسه نمی‌گذارند تا مشکلات آن را بررسی کنند؟ به سرمایه‌گذارانی که مثلا با دلار ۳ هزار تومان صادرات می‌کنند می‌گویند اگر قیمت دلار ۳۶۰۰ تومان شود نسبت به آن ۶۰۰ تومان مالیات می‌گیرند. این برخلاف قانون است. اینجاست که سرمایه‌گذران، پول‌شان را تبدیل به دلار می‌کنند و در گاوصندوق می‌گذارند یا به بانک‌ها می‌سپارند.برخی نام شما را در کنار بدهکاران بانکی کشور قرار می‌دهند آیا این مورد صحت دارد یا خیر؟بنده کلا از یک بانک خصوصی ایران در سال ۸۶ ، پنجاه میلیارد تومان وام گرفتم و سه سال بعد ۳۳ میلیارد آن را پرداخت کردم و ۱۷ میلیارد تومان آن باقی است. از بانک‌های دیگر نیز ۴ میلیارد، ۸ میلیارد و ۵ میلیارد تومان وام دریافت کردم. بانک ملی ایران بابت گردشگری قرار بوده ۶۶ میلیارد تومان به بنده وام بدهد که فقط ۱۶ میلیارد تومان آن را پرداخت کرده است. از بانک پاسارگاد ۴ میلیارد گرفتم پول اصلی را پرداخت کردم و هرچه مانده سود و جریمه است. از بانک ملت ۹ میلیارد گرفتم بیش از ۹ میلیارد آن را پرداخت کردم و اینکه می‌گویند ۱۸ میلیارد تومان به این بانک بدهکارم سود و جریمه دیرکرد وام است نه اصل بدهی. به بانک سپه، سینا، مهر و تجارت بدهی داشتم که آن‌ها را تسویه کردم. کل پولی که در این ۷ سال دست بنده است ۵۶ الی ۵۸ میلیارد تومان است من فقط مبلغ وام و سود اولیه آن را قبول دارم و بقیه جریمه دیرکرد و‌ سود در سود و ... را طبق فتوای علما اسلامی و شرعی نمی‌دانم. پیش مدیران عامل بانک‌های مربوطه جهت تعامل رفتم نمی‌پذیرند و می‌گویند ما به شما مثلا ده میلیارد وام دادیم که اکنون شده ۱۸ میلیارد تومان، در ادامه مبلغ ۸ میلیارد را خودشان سندسازی می‌کنند به حساب شخص می‌ریزند و یک دقیقه بعد بدون امضای فرد گیرنده، آن مبلغ را بابت بدهی برداشت می‌کنند. بر اساس قانون این سند سازی و جرم است چون پولی به بدهکار تعلق نگرفته است.مهمترین مشکل‌تان در حال حاضر با کدام بانک است؟بانک پارسیان. هیچ‌گونه هم همکاری نمی‌کنند و راه‌حلی ارائه نمی‌دهند.مساله دیگر اینکه حضرتعالی در بحث هتل سازی یکی از بزرگترین هتل‌های خاورمیانه را در اختیار دارید و اخیرا قراردادی با یک شرکت اروپایی به نام ملیا منعقد کردید دراین مورد توضیحاتی بفرمایید؟بنده در زمان تحریم‌ها با ۸ ماه دوندگی توانستم برند ملیا که دومین برند اروپا و نخستین برند هتل‌های ساحلی جهان است و ۴۰۰ هتل دارد را به ایران بیاورم و نمایندگی انحصاری ملیا را بگیرم. طبق قرارداد متعهد شدم ۱۰ هتل با این برند تا ۵ سال آینده بسازم و مدیریت این هتل‌ها را تا ۱۵ سال به برند ملیا بسپاریم. طبق قرارداد برند ملیا هزار دلار هم سرمایه‌گذار نیست فقط بهره‌بردار است. در ماه گذشته ۱۲ برند هتلداری جهان که هرکدام ۳۰۰ الی ۶۰۰ هتل در جهان داشتند در کنفرانسی در هتل اوین گرد هم آمدند و دلیل آن هم استقبال خوب از هتل ملیا بوده است ولی تاکنون صنایع گردشگری و معاون رئیس جمهور حمایتی از ما نکردند. با خانم احمدی‌پور در این باره صحبت کردم مبنی بر اینکه قرار بود به من با دلار قیمت یکهزار تومان ۱۰۰ میلیارد تومان وام بدهند و طبق شرایط فعلی بهتر است رقم آن به ۴۰۰ میلیارد تومان تغییر یابد چرا که هتل من ۳۵ طبقه است و تنها ۱۶ میلیارد تومان به بنده وام دادند بقیه هزینه‌ها را چکار کنم؟ گفتند: فعلا پول نیست و شما خودتان باید به ما وام بدهید! این جواب صحیحی به یک سرمایه‌گذار نیست. در حالی که از دولت انتظار کمک می‌رود. بنده سرمایه‌گذاری در کشورهای دیگر را نمی‌پذیرم چون ایرانی‌ام و افتخار من این است که در ایران سرمایه‌گذاری می‌کنم.چه زمانی این هتل های شما به بهره‌برداری می‌رسد. آیا مشکلاتی نیز در این راه دارید؟قرار است از بانک دوباره یک مبلغی به من بدهند. هتلم ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد. اگر بانک ملی با توجه به اینکه چند طبقه به این پروژه اضافه کردم الباقی تسهیلات بنده را (مبلغ ۵۰ میلیارد تومان) را پرداخت کند بقیه هزینه‌ها را خودم به نوعی جور می‌کنم و پروژه را تکمیل می‌کنم. اگرچه برای بحث تکمیلی این هتل‌ها با بانک مراجعه کردم می‌گویند جریمه دارید نمی‌شود! بنده می‌گویم هرچه بدهی دارم با سود اولیه را با کمال میل پرداخت می‌کنم اما جریمه دیرکرد و سود اندر سود و ... را نمی‌توانم پرداخت کنم. مگر بنده پول را به خارج از کشور انتقال دادم که بنده را جزو بدهکاران خلافکار قلمداد می‌کنند؟ کسانی که سند ده میلیاردی را صد میلیارد کارشناسی کردند و تحویل بانک دادند پول گرفته شده را در خارج از کشور سرمایه‌گذاری کردند پس چه هستند؟! سند ملک من برعکس این موارد بوده من درست و در جهت اشتغالزایی سرمایه‌گذاری کردم فقط ده درصد سرمایه گذاری‌های من از بانک و بقیه از خودم بوده است چرا که من تاجری صادق هستم.چرا در زمان راه‌اندازی این هتل با وجود تبلیغات آن‌چنانی و اعلام حضور مسئولان کشوری و لشکری هیچ‌کدام حضور نیافتند. دلیل این عدم همکاری را در چه می‌بینید؟این قرارداد ملی بوده و سفارت ایران و اسپانیا در این قرارداد نقش داشتند. سی سفیر اروپایی و هفتاد خبرنگار حضور داشتند. متاسفانه هیچ‌یک از مسئولان مربوطه در استان‌های تهران و مازندران (معاونان رئیس جمهور، استانداران، معاونین، مدیران کل گردشگری،  و...) تشریف نیاوردند. اگر گلایه هم کنم باز فردا با آ‌ن‌ها کار دارم و ممکن است سنگ‌اندازی‌هایی صورت گیرد.در پایان از دولت‌مردان تشکر می‌کنم. قبول دارم دولت اکنون تحت فشار است با کمبود اعتبار مواجه است ولی تقاضا دارم فرقی بین افراد با عملکرد سالم و افراد باعملکرد نادرست قائل شوند.